Vrijdag 10 augustus 2018.
Vanuit Slovenië gingen we verder naar Roemenië. We vertrokken lekker op tijd, want we moesten een kleine 1000 kilometer rijden. Het was 07:30uur, TomTom werd ingesteld en daar gingen we. Eerst richting Zagreb. We zaten dicht bij de grens, dus met een minuut of 10 stonden we aan de grens. De grens was nog gesloten. De slagboom was omlaag en het douane-hokje was nog gesloten. Heel bijzonder, Kroatië was nog niet open. Even bleven we vertwijfeld staan. Toen hebben we de auto gekeerd en zijn we richting Ljubljana gereden. Vanuit daar gingen we verder.
Een paar uur later passeerden we de grens van Hongarije. Wat een saai land om doorheen te rijden. De wegen waren goed, maar er was niets om naar te kijken. 1 vlak en dor landschap.
Omstreeks 16:30 passeerden we de grens van Roemenië. Al snel na de grens reden we de stad Oradea binnen. Wat een chaos. Het was duidelijk spits en ook aan de rijstijl moest ik even wennen. Na 3 kwartier was ik blij dat ik de stad weer uit was. We volgde de E60 richting Cluj-Napoca. De weg was redelijk goed, maar het schoot niet erg op. Het leek wel of we door alle dorpjes en stadjes gingen. Zeker in de grotere plaatsen schoot het niet op. Het was wel een leuke weg om te rijden. Volop leuke en bijzondere huizen en heel veel ooievaars op de nesten langs de weg.
Na een tijdje sloegen we af naar Mărișel. Deze weg was behoorlijk slechter en hoe verder we reden, hoe slechter de weg werd. Toen we er aankwamen was het inmiddels donker.
Zondag 12 augustus.
De jongens wilde zwemmen, een rustdag dus. We reden een stuk en toen kregen we een lekke band. Deze hebben we gewisseld en even later hebben de auto geparkeerd bij een stuwmeertje. Wat een drukte. Zondag is duidelijk familiedag in Roemenië. Overal mensen, overal BBQ's, overal gezelligheid. Ook wij gingen daarna BBQ-en, maar niet bij het water. Gewoon lekker bij het huisje. We hadden de dag ervoor al vlees gehaald. Vlees is er niet duur en het was van supergoede kwaliteit.
Dinsdag 14 augustus 1018.
Op weg naar Bran.
Het uiteindelijke doel van de vakantie was het kasteel van Dracula. Iets wat mijn oudste zoon graag wilde. Van Mărişel naar Bran was 380 kilometer en volgens TomTom een rit van vijf en een half uur. In Bran hadden we een B&B geboekt voor 1 nacht.
Onderweg stopte we bij de stad Sighișoara. Een oude en mooie stad. Volgens vele de geboortestad van Dracula. We zochten een parkeerplaats en hebben er op ons gemak rondgelopen.
Na de nodige winkeltjes te hebben bezocht hebben we een broodje gehaald en zijn we weer richting auto gegaan.
Rond 5 uur kwamen we aan in Bran. Wat opviel was dat het kasteel niet te zien was en ook nergens werd aangegeven. Vreemd. We melden ons bij de B&B, waar we hartelijk ontvangen werden. We hadden 2 kamers geboekt met in elke kamer een 2-persoons bed. Na ons gemeld te hebben gingen we op zoek naar een restaurant om iets te eten. Het enige dat we vonden was een zeer luxe restaurant. Dit is vast niet te betalen, zei Vera (mijn vrouw). Laten we eerst maar eens gaan kijken. De prijzen vielen ontzettend mee en het eten wat goed. Na het eten zijn we eerst maar eens op zoek gegaan naar het kasteel. En ja hoor. Toen we de straat uitliepen, verscheen na een flauwe bocht het kasteel op de berg. Een mooi kasteel om te zien. Voor het kasteel waren tientallen souvenirshops te vinden. Ook hier wordt weer even geshopt. Ook bekijken we even de openingstijden en we gaan terug naar de B&B. Terug in de B&B komt de eigenaar even met ons kletsen (in het Roemeens) Lang leven de techniek. Met google-translate kom je een heel eind. Mijn oudste zoon en ik krijgen nog een glaasje eigengemaakte appelvodka. Tijd om te slapen.
We rijden een stukje naar beneden en gaan eerst maar een hapje eten bij een restaurant waar we langs gereden waren. Het eten is ronduit slecht. Mijn kipschnitzel is gortdroog en in het vlees van de andere zitten volop zeentjes. Daarna gaan we verder met de route. De file is inmiddels opgelost en langzaam maar zeker begint het schemerig te worden. De weg is fantastisch en de uitzichten grandioos. Na de route moesten we nog 2 uur rijden om bij ons huisje te komen. Al met al een spannende en schitterende dag.
Al snel staan we aan de rand van een rivier. De koeien zoeken verkoeling in het water. We lopen een stukje langs de rivier. Terwijl wij wat lopen te slenteren, loopt er ondertussen een herder voorbij. We gaan terug naar de auto en gaan kijken of we aan de andere kant van de rivier kunnen komen. Onderweg komen we een bord tegen met reclame voor een archeologisch museum. Dat lijkt de jongens wel wat. Het was een leuk museum, maar foto's maken mocht alleen na een betaling van 25 euro.
We gaan weer uit eten. Vanavond gaan we weer inpakken, want morgen gaan we naar Slowakije.
Zaterdag 11 augustus 2018.
Zo vandaag eerst maar eens boodschappen doen. De supermarkt die het dichtste bij was lag op 40 kilometer van ons huisje. De weg was zeer slecht. Het wegdek zat vol met gaten. Na ruim een uur waren bij een redelijk kleine supermarkt. Daar hebben we de nodige boodschappen gekocht. Brood, vleeswaren (ongesneden), chips, frisdrank in 2,5 literflessen en melk.
We gingen terug naar het huisje. Inmiddels waren de jongens ook allebei wakker. We besloten vandaag de omgeving te verkennen. We reden wat rond en belande weer op de E60. In het eerste dorpje waren langs de weg allemaal souvenirwinkeltjes. We hebben de auto aan de kanten gezet en zijn rustig door de winkeltjes gegaan. Daarna hebben we onderweg nog een hapje gegeten en zijn weer terug naar het huisje gegaan.
Maandag 13 augustus.
Het viel ons op dat er nog een band van de auto slecht werd. En met dat slechte wegdek was het misschien beter om er iets aan te doen. We hebben een garagebedrijf opgezocht en geïnformeerd naar de prijs. Na wat gepraat en gepingel besloten we om 4 nieuwe banden onder de auto te laten zetten. De jongens waren bij het huisje gebleven, want de jongste had een 'pyjamadag'.
Woensdag 15 augustus 2018. Bran.
Toen we 's morgens wakker werden stond de koffie voor ons klaar. We bedanken de hostess en stappen weer in de auto. Ik parkeer de auto achter het kasteel en we lopen naar de entree. Het is 10 voor 9 en er staat een hele rij mensen te wachten. Om 9 uur gaat de kaartverkoop beginnen. Het gaat redelijk snel. Om 10 over 9 lopen we naar het kasteel. Het is een mooi kasteel met veel kamertjes en hoekjes. Het is compleet ingericht en overal hangen informatieborden met de geschiedenis van het kasteel. Het is door vele koningen en vorsten bewoond geweest, waaronder dus ook Vlad Dracula.
Het enige nadeel is dat het zo ontzettend druk is. Overal lopen mensen en groepen mensen met een tolk. Na anderhalf uur staan we weer buiten.
We lopen nog eens vluchtig langs de souvenirshops en gaan daarna verder met de auto.
Het volgende doel wordt de Transylvanian Road. Dit is de mooiste weg van Europa. De route begint bij Curtea de Argeş en is 112 kilometer lang. Als eerste kom je door een aantal tunnels zonder beton, puur rots, wat mooi. Hoe verder je kom, hoe mooier de weg en de omgeving wordt.
Toen we bijna aan de top kwamen belande we in een file. Dat vond onze auto niet leuk, file bergje op. Na een tijdje krijgt hij kuren. Hij was niet warm geworden, dat hield ik in de gaten. We zetten de auto aan de kant en meteen komen er (Nederlandse) mensen helpen. Ook hun kunnen niets vinden. Het lijkt wel of hij er wat olie uit gegooid heeft. Bellen met de Roemeense wegenwacht heeft weinig succes. Na een tijdje is de auto afgekoeld. Ik besluit er een litertje olie bij te gooien. Dat lijkt te helpen. De auto doet het weer.
Donderdag 16 augustus 2018.
Op ongeveer anderhalf uur van het huisje hadden we een mooi natuurgebied gezien. Daar zouden we vandaag gaan wandelen. In de verte zien we de kloof en we proberen met de auto zo dichtbij mogelijk te komen. De kloof is nog wel een stukje weg, maar dat geeft niets.
Ik maak nog een geintje: "Als er maar geen rivier tussen loopt"............
Reactie schrijven